زیرا که لبریزم از تلخی خاطرات

کودک درونم خالی از شوق و نشاط است

و این اشک است که امانم نمی دهد

چه دیو غول پیکری است این گذشته!

که زخم های عمیق می زند بر پیکره ام

خسته ام از پوچی!

حس خوبی ندارم

روزگار نیز فرصت شمارش روزها را نمی دهد

حسرت رهایم نمی کند

حسرت یک لحظه بودن تو در کنارم

حسرت این آرزوی محال

....ومن این آرزو را با خود به گور خواهم برد

...........................................................با خود به گور خواهم برد!

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: